اصلاح پلک زدن هنگام عکس گرفتن با استفاده از هوش مصنوعی
تاریخ انتشار: ۳۰ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۲۷۶۶۹۳
به گزارش پارس نیوز،
به نقل از دیلیمیل ، یک تیم از مهندسان فیسبوک از فناوری جدیدی به نام " in-painting " استفاده کردهاند.
این برنامه چشمهای باز را جایگزین چشمهای بسته افراد در تصویر میکند، به طوریکه این جایگزینی بسیار واقعی به نظر میرسد.
مهندسان یک سیستم یادگیری ماشین به نام " Generative Adversarial Network " را توسعه دادهاند، که این سیستم به صورت خودکار چشمهای بسته در عکس را اصلاح میکند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در این سیستم دو شبکه عصبی چشمهای افراد را تشخیص میدهند و تصاویر افراد که در آن چشمهایشان بسته است را توسط عکسهای دیگر افراد که در آنها چشمهایشان باز است، اصلاح میکنند.
این شبکههای عصبی با استفاده از برنامه in-painting و تصاویر جمعآوری شده اطلاعاتی مانند رنگ پوست، شکل و رنگ چشم کاربر بدست میآورند.
فیسبوک همچنین اشاره کرد که توسط این برنامه میتوانند در موارد دیگری مانند تکمیل تصویر پس زمینهای که در عکس به صورت کامل نیفتاده است، نیز استفاده کنند.
محققان گفتند که توسط این برنامه افراد میتوانند برای اصلاح مواردی مانند اصلاح قرمزی چشم، پاک کردن لکهها، تغییر برخی قسمتهای چهره و آرایش مجازی استفاده کنند.
محققان همچنین افزودند: البته در تغییر قسمتهای چهره "دره وهمی" ( uncanny valley ) یک مانع بزرگ به شمار میآید. به همین دلیل برای ایجاد تصاویری که واقعی به نظر برسند، ما سیستم یادگیری ماشین GAN را توسعه دادیم.
دره وهمی فرضیهای در زیبایی شناسی است. بر اساس این فرضیه، اگر ویژگیها و حرکتهای یک پدیده مصنوعی تقریباً همانند نمونه طبیعی باشد(ولی نه کاملاً مطابق با آن)، اغلب بینندگان نسبت به آن حس دافعه خواهند داشت. منظور از دره در این جا کاهش منحنی پذیرش زیباییشناسانه پدیده برای بینندگان است، وقتی که شباهت پدیده مورد بررسی به نمونه طبیعی بیشتر میشود. نمونههای این رفتار در رباتیک و پویانمایی سه بعدی رایانهای دیده میشود .
فرضیهٔ دره وهمی میگوید که اگر ظاهر یک ربات هرچه بیشتر شبیه یک انسان واقعی شود، در آغاز واکنش احساسی برخی از بینندگان به ربات مثبتتر میشود، ولی از مرحلهای به بعد این واکنش به سرعت افت کرده و تبدیل به حس دافعه میشود. با این حال، اگر شباهت ربات به چهره انسانی آن قدر زیاد شود که از چهره انسان واقعی قابل تشخیص نباشد، واکنش احساسی دوباره مثبت میشود و به درجه همذاتپنداری بین دو انسان میرسد .
محققان در این مطالعه تقریبا عکس 200 هزار نفر را که در یک یا چند عکس چشمهایشان باز بود، مورد بررسی قرار دادند.
محققان در یک مجموعه جداگانه 100 هزار عکس افراد مشهور را نیز جمع آوری کره بودند.
به منظور صحت عملکرد این سیستم، فیسبوک از کاربران خواست تا به تعدادی عکس نگاه کنند و وسپس بگویند که کدام عکس اصلاح نشده است. در 54 درصد مواقع این تصاویر اصلاح شده همانند تصویر واقعی بوده است.
با این حال، محققان اشاره کردند که این سیستم همیشه هم موفق نیست زیرا هنگامیکه افراد در عکس عینک زدهاند و یا به دلیل یک مدل موی خاص چشمهایشان تا حدودی معلوم نیست، این سیستم در تشخیص چشمها با مشکل مواجه میشود.
با این حال تاکنون مشخص نیست که چه زمانی فیسبوک قصد دارد این فناوری را منتشر کند.
منبع: پارس نیوز
کلیدواژه: فناوری شبکه عصبی زیبایی پوست رایانه زیبایی شبکه عصبی هوش مصنوعی پارس پارس نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۲۷۶۶۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا افراد مسن سرعت حرکت بدنشان کم میشود؟
به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، این مطالعه که در مجله JNeurosci منتشر شده است، یکی از اولین مطالعاتی است که به طور تجربی دلایل کندی حرکت را در میان بزرگسالان بالای ۶۵ سال بررسی کرده است. محققان دریافتند که افراد مسن ممکن است تا حدودی کندتر حرکت کنند، زیرا برای آنها برای حرکت کردن باید انرژی بیشتری نسبت به افراد جوان صرف کنند.
بیشتر بخوانید: چگونه در پیری جوان شویم؟علا احمد(Alaa Ahmed)، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد دانشکده مهندسی مکانیک پاول ام رادی میگوید: نحوه حرکت ما، از حرکات چشم گرفته تا راه رفتن و صحبت کردن، دریچهای به روی پیری و پارکینسون میگشاید. ما در تلاشیم تا اساس عصبی آن را درک کنیم.
برای این مطالعه، محققان از شرکت کنندگانی در محدوده سنی ۱۸ تا ۳۵ و ۶۶ تا ۸۷ سال خواستند تا یک کار ساده را انجام دهند: دستیابی به یک هدف روی صفحه نمایش که شبیه به انجام یک بازی ویدیویی بود. با تجزیه و تحلیل الگوهای این دستیابیها، محققان کشف کردند که به نظر میرسد افراد مسنتر حرکات خود را تحت شرایط خاصی تغییر میدهند تا منابع انرژی محدودتر خود را حفظ کنند.
دکتر اریک سامرساید(Erik Summerside)، سرپرست تیم تحقیقاتی، که دکترای خود را در زمینه یکپارچهسازی دریافت کرده است، میگوید: همه ما، چه جوان و چه پیر، ذاتا به دنبال دریافت بیشترین پاداش از محیط خود و در عین حال به حداقل رساندن میزان تلاش برای انجام این کار هستیم.
این مطالعه دو فرضیه را در مورد این که چرا سالمندان کندتر حرکت میکنند، بررسی کرد.
اولین مورد نشان میدهد که عضلات افراد مسن ممکن است با کارایی کمتری کار کنند و کالری بیشتری بسوزانند در حالی که وظایف مشابه جوانان را انجام میدهند. مورد دوم پیشنهاد میکند که پیری ممکن است مدار پاداش در مغز انسان را تغییر دهد، زیرا افراد دوپامین کمتری تولید میکنند که یک ماده شیمیایی در مغز است که مسئول ایجاد احساس رضایت پس از انجام یک کار به شمار میرود.
در طول این آزمایش، شرکت کنندگان از یک بازوی رباتیک برای حرکت مکاننما به سمت هدفی روی صفحه رایانه استفاده کردند. اگر موفق میشدند، پاداش کوچکی مانند انفجار هدف و پخش صدای «بینگ بینگ» دریافت میکردند. هر دو گروه سنی زمانی که فهمیدند این صدا را خواهند شنید زودتر به هدف خود رسیدند، اما به روشهای مختلف به این هدف رسیدند. بزرگسالان جوانتر دستهای خود را سریعتر به سمت پاداش حرکت میدهند، در حالی که بزرگسالان مسنتر عمدتا زمان واکنش خود را بهبود میبخشند.
هنگامی که محققان وزنهای هشت پوندی را به بازوی رباتیک شرکت کنندگان جوان اضافه کردند، تفاوت بین دو گروه سنی ناپدید شد که توجه محققان را برانگیخت.
دکتر رابرت کورتر(Robert Courter)، سرپرست تیم تحقیق، توضیح میدهد: به نظر میرسد که مغز میتواند تغییرات بسیار کوچکی را در میزان انرژی که بدن مصرف میکند تشخیص دهد و حرکات ما را بر اساس آن تنظیم میکند. حتی زمانی که فقط با چند پوند اضافی حرکت میکنید، واکنش سریعتر به گزینهای ارزانتر برای رسیدن به پاداش تبدیل شد، بنابراین جوانان روشی مشابه افراد مسن را تقلید کردند.
یافتهها نشان میدهند که به نظر میرسد هزینههای تلاش برای رسیدن، عامل تعیینکننده در کاهش حرکت افراد مسن است. در حالی که این مطالعه نمیتواند به طور کامل مراکز پاداش مغز را به عنوان مقصر رد کند، اما اگر دانشمندان بتوانند مکان و نحوه ظهور این تغییرات از بدن را شناسایی کنند، ممکن است بتوانند درمانهایی را برای کاهش تلفات پیری و بیماری ایجاد کنند.
احمد میگوید: با کنار هم گذاشتن همه این موارد، نتایج ما نشان میدهد که هزینههای تلاش برای رسیدن به هدف، حرکت افراد مسنتر را کُند میکند.
این تحقیق به طور بالقوه میتواند ابزارهای جدیدی را برای تشخیص طیف وسیعی از بیماریها از جمله بیماری پارکینسون، اماس، افسردگی و اسکیزوفرنی در اختیار پزشکان قرار دهد. همانطور که ما به کشف رازهای پیری و حرکت ادامه میدهیم، مطالعاتی مانند این ما را یک گام به درک و پرداختن به چالشهای ناشی از افزایش سن نزدیکتر میکند.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/
کد خبر: 1228542 برچسبها دانستنی ها